Gdy Julie Powell pisze na blogu o tym, jak została wystawiona przez Judith Jones, używa laptopa. Jednak na zbliżeniu, kiedy chce wcisnąć klawisz "Delete", widzimy, że jest to klawisz na klawiaturze komputera stacjonarnego, nie laptopa.
Gdy Julia Child pokazuje swoim współpracownikom nowy przepis, na ekranie przypadkowo widoczny jest mikrofon.
Rodzina Julii Child przeprowadziła się do Paryża w roku 1948, a nie, jak ukazano w filmie, w 1949.
Gdy w trakcie rozmowy z mamą o blogowaniu Julie (Amy Adams) wysiada telefon, ona wykrzykuje "durna bateria" i wciska klawisz wyłączający telefon. Słyszymy stosowne piśnięcie - jednak telefon nie wydałby dźwięku, gdyby bateria rzeczywiście była rozładowana.
Gotując klasyczne boeuf bourguignon Julii Child, Julie Powell używa Bordeaux zamiast Pinot Noir, które jest winem wymienionym we wszystkich przepisach na boeuf bourguignon - również w przepisie Julii Child.
Gdy Julia Child otrzymuje przesyłkę specjalną od wydawnictwa Knopf, widzimy, że została ona wysłana na adres 130 Irving Street, choć Childowie mieszkali pod numerem 103.
Gotując klasyczne boeuf bourguignon Julii Child, Julie Powell (Amy Adams) wrzuca cały liść laurowy, podczas gdy przepis wymaga pokruszonego.
Gotując słynne boeuf bourguignon, zarówno Julia Child, jak i Julie Powell używa ściereczek kuchennych do osuszenia wołowiny, podczas gdy przepis kategorycznie nakazuje użycie ręczników papierowych. To niewielkie odchylenie od przepisu, bez wpływu na efekt końcowy, jednak obydwie panie, niezależnie od motywacji, szczycą się postępowaniem zgodnym z wytycznymi co do joty i nie odrzuciłyby nawet najdrobniejszej wskazówki.
Pod koniec filmu Julia Child otwiera dużą kopertę od wydawcy, gdzie znajduje swoją pierwszą, świeżo wydaną książkę kucharską (wyd. Knopf, 1961 r.). Jest to tzw. bezpieczna koperta, z folią bąbelkową - takich jednak nie było na rynku aż do 28 lipca 1964 roku (numer patentu 3,142,599) - a do powszechnego użytku weszły dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych.
Film rozpoczyna się w Paryżu 1949 roku. Wszystkie budynki, w tym Katedra Notre Dame, mają jasnobeżowy kolor, jednak w rzeczywistości, aż do roku 1960, gdy Minister Kultury Andre Malreaux zarządził odświeżenie wizerunku miasta, wszystkie ważne budynki Paryża były niemal czarne od zanieczyszczeń nagromadzonych przez wieki.
Gdy Sarah (Mary Lynn Rajskub) i Julie (Amy Adams) rozmawiają w barze, widzimy jak Julie wspiera się o bar lewym łokciem, w lewej ręce trzymając też drinka. W kolejnym ujęciu wspiera się na prawym łokciu, trzymając drinka w prawej ręce.
Gdy Julie Powell (Amy Adams) jedzie z mężem jeepem do nowego domu, w prawym dolnym rogu ekranu widzimy, że do auta jest przymocowana kamera - widać jej cień i odbicie światła w jej obiektywie.
Julie (Amy Adams), czytając w łóżku książkę o kuchni francuskiej przewraca parę pierwszych stron. W kolejnej scenie prawie już ją kończy.
Na początku filmu Julia i Paul Child jadą do swojego paryskiego mieszkania. Znajduje się ono pod adresem: "81 Rue de L'Université", jednak bohaterowie zajeżdżają pod numer 10.
Gdy Julia Child i Simca wchodzą do mieszkania Louisette by spotkać się z Ermą Rombauer, na stoliku widzimy miseczkę truskawek. W kolejnym ujęciu Louisette przynosi tę samą miseczkę truskawek z innego pokoju.
Wóz pocztowy widoczny przed domem w Cambridge - DJ5, wszedł do użytku w roku 1965, natomiast w filmie jest rok nie późniejszy niż 1961.
W ostatniej scenie filmu, Julia Child otrzymuje swoją świeżo wydaną książkę. Wiemy, że miała to być jej pierwsza książka, jednak gdy ją rozpakowuje, widzimy, że jest to tom drugi.
Julia Child rozmawiając w bibliotece z nauczycielem francuskiego używa słowa "salesperson" - uniwersalnego słowa na przedstawiciela handlowego, które jednak weszło do języka pod koniec dwudziestego wieku. W roku 1950 w Ameryce użyto by raczej słowa "saleslady" lub "vendeuse", jednoznacznie wskazującego na płeć żeńską osoby wykonującej ten zawód.
Gdy w filmie przyrządzane jest słynne boeuf bourguignon, w garnku widoczna jest marchew. Nie ma jej jednak w oryginalnym przepisie.
Na początku filmu widzimy Julie Powell (Amy Adams) przy telefonie. W tle otwarty jest Microsoft Word 2003. Scena pokazuje rok 2002, natomiast Microsoft Word 2003 oddano do użytku 17 listopada 2003 roku.
W jednej ze scen Julia Child zrzuca buty, żeby położyć się i wypróbować nowe łóżko. Nie są to jednak buty, które miała na nogach wysiadając chwilę wcześniej z samochodu - jest to specjalnie zaprojektowane, podwyższające obuwie, które grająca ją Meryl Streep nosiła na planie filmu, żeby wydawać się wyższa. Przeważnie jednak była tak filmowana, żeby owe podwyższane buty nie były widoczne - w tej scenie jednak są.
Dziewczyna siedząca na przeciwko Julie (Amy Adams) podczas sceny jedzenia sałatki ma na głowie okulary słoneczne. Widać w nich odbicie mikrofonu.
W całym filmie obserwować możemy powłoki przeciwodblaskowe, pokrywające szkła okularów słonecznych Paula Childa, a podobne powłoki jeszcze wiele lat nie były dostępne na rynku. Co więcej, podczas odbywających się w ogrodzie uroczystości weselnych odbija się w nich zielony kolor greenscreenu.
Podczas przesłuchania w Waszyngtonie, Paul Child (Stanley Tucci) kładzie na stole przed sobą zieloną paczkę Lucky Strike'ów, które, jak się mówi: "poszły na wojnę", ponieważ zielona farba opakowania zawierała materiał strategiczny - chrom. Zielona paczka nigdy już nie powróciła, zastąpiona jeszcze w trakcie wojny przez białą paczkę projektu Raymonda Lowey'ego - używaną dotychczas, ale również i w latach pięćdziesiątych.
W filmie, Paul Child (Stanley Tucci) powołuje się na generała Mountbattena. Jednak postaci takiej podczas II wojny światowej nie było - był natomiast admirał Louis Mountbatten w Marynarce Wojennej.
Prawdą jest, że McWilliams (Remak Ramsay) nie popierał wyboru swej córki Julii (Meryl Streep), by poślubiła Paula Childa (Stanley Tucci), nie ma jednak dowodów na to, że był niezadowolony również z wyboru drugiej córki, Dorothy (Jane Lynch), jak sugeruje film.
Podczas gdy Julia Child (Meryl Streep) uczy panie na kursie podstaw gotowania, w jednym ujęciu widzimy podest, na którym stoi, żeby wydawać się wyższa. Gdy pokazywano film w telewizji podest został zamaskowany miską owoców, która pojawiła się na pierwszym planie. W innej scenie (nauki gotowania jaj) ten sam problem został rozwiązany podobnie - w telewizji podest zasłonięto oparciem krzesła.
W scenie, w której Julia Child (Meryl Streep) otrzymuje list informujący o wydaniu jej pierwszej książki w roku nie później niż 1961 widzimy na kopercie na niebiesko-czerwonym tle konia i jeźdźca patrzącego na lewo. Znak ten wszedł do użytku w 1965 roku. Wcześniej był to koń na tle koloru kasztanowego, a jeździec patrzył na prawo.
Choć prawdą jest, że Julia i Paul Child byli krytyczni wobec Josepha McCarthy'ego, spór z ojcem Julii na weselu Dorothy (Jane Lynch) jest fikcją. McCarthy wszak wszedł do senatu w roku 1946, ale w roku 1951, gdy Dorothy brała ślub, nadal nie był postacią dyskutowaną, McWilliams - ojciec obu pań - (w tej roli Remak Ramsay) był zaś zwolennikiem Nixona.
Paul Child (Stanley Tucci) fotografuje jedzenie w kuchni aparatem starego typu, w którym kliszę trzeba naciągnąć. Naciąga ją przekręcając spust średnio o półtora obrotu, podczas gdy zwykle jest to 2/3 obrotu, aż do kliknięcia. Skoro w filmie nie obserwujemy kliknięcia, oznacza to, że w aparacie nie ma kliszy i Paul Child używał pustego aparatu.
Film kręcono w Nowym Jorku w stanie Nowy Jork i w Hoboken w stanie New Jersey (USA) oraz w Paryżu we Francji.
Zarówno ujęcia na stacji w Paryżu, jak i w Bostonie, kręcone były w poczekalni świeżo odnowionego budynku dworca w Hoboken (New Jersey, USA).
Z powodu znacznej różnicy wzrostu między Meryl Streep (168 cm) a graną przez nią Julią Child (188 cm) w filmie musiano zastosować liczne triki aby zniwelować tą rozbieżność. Jednym z nich było obniżenie blatów stołowych oraz noszenie przez aktorkę butów na wysokim obcasie.
Julie i Julia to pierwsza poważna produkcja filmowa oparta na blogu.
Julie rozpoczyna pisać bloga 13 sierpnia. Julia Child zmarła 13 sierpnia 2004 roku.
Okres zdjęciowy trwał od 13 marca do 28 maja 2008 roku.
Na płycie z muzyką do filmu widnieje tytuł piosenki "Stop the Train" Henry'ego Wolfe. Henry Wolfe, to w rzeczywistości Henry Gummer, syn Meryl Streep.
Podczas gdy Julia Child (Meryl Streep) uczy panie na kursie podstaw gotowania, w jednym ujęciu widzimy podest, na którym stoi, żeby wydawać się wyższa. Gdy pokazywano film w telewizji podest został zamaskowany miską owoców, która pojawiła się na pierwszym planie. W innej scenie (nauki gotowania jaj) ten sam problem został rozwiązany podobnie - w telewizji podest zasłonięto oparciem krzesła.
W filmie Judith Jones nie stawia się na spotkanie z Julie Powell (Amy Adams) z powodu złej pogody. W wywiadzie dla "Boston Globe" w sierpniu 2009 roku wyznała, że chciała spotkać Julie, by dowiedzieć się jak zakłada się podobnego bloga i jak radzić sobie z sytuacją prawną przepisów, jednak Julia Child (Meryl Streep) spojrzawszy na bloga uznała, że jego autorka nie jest dostatecznie poważną kucharką i postanowiła nie mieć z tym nic wspólnego, ponieważ w jej odczuciu, proste słownictwo, jakim operowała Julia Powell nie stanowi osoby odpowiednio uważnej, czy to w kuchni czy jako autora.
Julia Prud'homme, grająca w filmie nauczycielkę brydża, jest w rzeczywistości cioteczną prawnuczką Julii Child.
Wydawcy w Houghton Mifflin pokazują Julii Child (Meryl Streep) książkę kucharską zatytułowaną "Real Home Cooking" Delli Simmons. Jednak w rzeczywistości ani taka książka ani autorka nie istnieje.