Nareszcie po kilkunastu latach od kiedy oglądałem ten film w tv pod tytułem „Nawiedzeni” miałem szanse do niego wrócić. Pamiętam, że po pierwszym seansie wywarł on na mnie niemałe wrażenie. Dzisiaj, kiedy już mam powtórny seans „Ghost Story” za sobą podtrzymuje zdanie, że jest to jeden z najlepszych horrorów o duchach, jakie widziałem, mimo, że za drugim razem nie zachwycił mnie aż tak, jak lata temu i chyba wynika to z faktu, że wciąż pamiętałem niektóre sceny i znałem całą historię. Co ciekawe bohaterami są w większości panowie w podeszłym wieku, co w tego typu filmach jest raczej rzadkością. Film jako, że był kręcony na początku lat 80-tych ma swój charakterystyczny dla wielu horrorów tej dekady klimat. Dalej mamy kilka mocnych jump-scenek ze świetnie wyglądającą zjawą. Przez większość filmu nie jest jasne czym jest zjawa, która nawiedza bohaterów i jaka historia się za tym kryje. Wreszcie moim zdaniem największy plus filmu -Alice Kriege. Demoniczna, tajemnicza i piękna zarazem niemal w każdej scenie. Jej upiorny śmiech przyprawia o ciarki. Mogłaby mnie nawiedzać co noc. Niestety film ma pewną wadę. Otóż trwa prawi 2 godziny i momentami nieco się ciągnie, ma kilka dłużyzn i dla mniej cierpliwych może być to poważny minus, ale to jest chyba charakterystyczne dla filmów kręconych w tamtych latach (70-tych i poczatek 80-tych). wW między czasie mamy np.2 duże retrospekcje z przeszłości, z których szczególnie pierwszą możnaby nieco skrócić. Mnie to nie przeszkadzało, bo klimat, oraz historia trzymały mnie przy ekranie. Bardzo dobra pozycja z szuflady ghost story – 8/10

P.S. jestem bardzo ciekawy książki i tego jak film wypada jako adaptacja